انواع مختلفی از سنگ های کلیه با اندازه های مختلفی وجود دارند، درمان این سنگ ها با توجه به اندازه آن ها متفاوت است و می توان آن ها را به راحتی درمان کرد. سنگ کلیه به دلیل غلظت مواد معدنی و املاح نمک در ادرار و تجمع آن در کلیه به وجود می آید و با علائمی مانند درد شدید در ناحیه کمر، شکم و پهلو، حجم کم ادرار، بوی بد ادرار و نیاز مکرر به دفع ادرار همراه است. متخصص اورولوژی با گرفتن سونوگرافی، می تواند سنگ کلیه تشخیص دهد و اندازه آن را مشخص کند. با تعیین اندازه سنگ کلیه، پزشک نوع درمان آن را نیز انتخاب می کند. در ادامه با این مقاله از مجله دکترعبدو همراه باشید تا بیش تر با اندازه سنگ کلیه ها و نوع درمان آن ها آشنا شوید.
👈بیش تر بخوانید: آیا با علائم سنگ کلیه آشنایی دارید؟
پزشک برای تشخیص سنگ کلیه از روش های زیر استفاده می کند:
👈بیشتر بخوانید: 9 روش برای جلوگیری از سنگ کلیه
سنگ کلیه، یکی از مشکلات شایع دستگاه ادراری است که با تشکیل کریستال های سخت در کلیه ها همراه است. این کریستال ها می توانند در اندازه های مختلف رشد کرده و باعث درد شدید، عفونت و حتی مشکلات کلیوی شوند. خوشبختانه با شناخت انواع مختلف سنگ کلیه و عوامل موثر در تشکیل آن ها، می توان از بروز این مشکل پیشگیری کرد و در صورت ابتلا، درمان مناسب را آغاز نمود.
سنگ های کلیه بر اساس ترکیبات شیمیایی به چهار دسته اصلی تقسیم می شوند:
سنگ های کلسیمی، شایع ترین نوع سنگ کلیه هستند و حدود 80 درصد از کل سنگ های کلیه را تشکیل می دهند. این سنگ ها به دلیل افزایش سطح کلسیم یا اگزالات در ادرار ایجاد می شوند. انواع سنگ های کلسیمی عبارتند از:
مصرف زیاد سدیم، پروتئین حیوانی، اگزالات (مانند اسفناج، چغندر، آجیل)، و کمبود آب می تواند خطر تشکیل سنگ های کلسیمی را افزایش دهد. بیماری های تیروئید، پاراتیروئید و برخی اختلالات هورمونی دیگر می توانند بر متابولیسم کلسیم تأثیر گذاشته و خطر تشکیل سنگ را افزایش دهند. بیماری های التهابی روده و برخی اختلالات جذب روده ای می توانند باعث افزایش جذب اگزالات شده و خطر تشکیل سنگ را افزایش دهند.
سنگ های استروویتی، نوع دیگری از سنگ های کلیه هستند که با عفونت های دستگاه ادراری مرتبط هستند. این سنگ ها از ترکیبات آمونیوم، فسفات و منیزیم تشکیل شده اند و به دلیل رشد سریع و اندازه بزرگ، می توانند مشکلات جدی ایجاد کنند.
باکتری هایی که باعث عفونت ادراری می شوند، می توانند محیطی قلیایی در ادرار ایجاد کنند که برای تشکیل سنگ های استروویتی مناسب است. اختلالاتی مانند اسیدوز توبولی کلیه می توانند خطر تشکیل سنگ های استروویتی را افزایش دهند.
سنگ های اسید اوریکی از تجمع کریستال های اسید اوریک در ادرار تشکیل می شوند. اسید اوریک یک ماده زائد است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود و از طریق کلیه ها دفع می شود. افزایش سطح اسید اوریک در خون و ادرار می تواند منجر به تشکیل سنگ های اسید اوریکی شود.
نقرس یک بیماری التهابی است که با افزایش سطح اسید اوریک در خون همراه است و یکی از مهم ترین عوامل خطر برای تشکیل سنگ های اسید اوریکی است. مصرف زیاد گوشت قرمز، غذاهای دریایی، الکل و نوشابه های شیرین می تواند سطح اسید اوریک را افزایش دهد. همچنین برخی داروها مانند دیورتیک ها و آسپرین می توانند سطح اسید اوریک را افزایش دهند.
سنگ های سیستئینی، نادرترین نوع سنگ کلیه هستند و به دلیل اختلالات ژنتیکی در متابولیسم آمینواسید سیستئین ایجاد می شوند. این اختلالات باعث افزایش غلظت سیستئین در ادرار شده و در نهایت منجر به تشکیل سنگ های سیستئینی می شود.
جهش در ژن های مسئول متابولیسم سیستئین، مهم ترین عامل خطر برای تشکیل سنگ های سیستئینی است.
برخی از سنگ کلیه های انقدر ریز هستند که با مصرف مایعات دفع می شوند و برخی دیگر به حدی بزرگ هستند که با عمل جراحی از بدن خارج می شوند.
این سنگ ها در 80 درصد موارد با مصرف مایعات و آب فراوان، تحرک و پیاده رویی، مصرف مسکن های استامینوفن، ژلوفن، شیاف دیکلوفناک و … دفع می شود.
این سنگ های نیز مانند سنگ های 2 میلی متری با مصرف مایعات، تحرک دفع می شوند و در صورت درد می توان از مسکن استفاده کرد.
اگر اندازه سنگ کلیه 4 میلی متر باشد، باز هم می توان بدون جراحی و با رعایت زیر آن را بدون جراحی دفع کرد:
همانطور که گفتیم اگر اندازه سنگ کلیه کمتر از 4 میلی متر باشد به راحتی با مصرف مایعات و مسکن خود به خود دفع می شود. مدت زمان لازم برای دفع این سنگ تقریبا حدود یک ماه است. برای سنگ های 4 میلی متری نیز تقریبا 40 تا 45 روز زمان نیاز است.
برای درمان سنگ های بزرگتر از 4 میلی متر نیاز به جراحی، برداشتن و خرد کردن سنگ است.
سنگ های 5 میلی متری در 50 درصد موارد خود به خودی و با مصرف مایعات و مسکن ها از طریق ادرار دفع می شوند. در صورت بروز درد و دفع نشدن این سنگ ها می توان از سنگ شکن برون اندامی استفاده کرد.
زمانی که اندازه سنگ کلیه 6 میلی متر باشد، باز هم می توان با مصرف مایعات و آب، تحرک و خوردن مسکن ها آن را دفع کرد و در صورت درد شدید باید آن را با سنگ شکن کلیه آن را خرد کرد و قطعات آن نیز دفع می شود.
دفع سنگ های 7 میلی متری با مصرف مایعات و آب، حدود 20 درصد است؛ بنابراین توصیه می شود برای درمان این سنگ ها از سنگ شکن و خرد کردن آن استفاده شود.
اگر اندازه سنگ کلیه 8 میلی متر باشد، می توان آن را مانند سنگ های 7 میلی با دستگاه سنگ شکن خرد کرد؛ بعد از شکستن، باقی مانده آن از طریق ادرار دفع می شود.
تقریبا 10 درصد سنگ های 9 میلی متری با مصرف مایعات از طریق ادرار دفع می شوند و در غیر این صورت باید از سنگ شکن برون اندامی استفاده کرد.
این سنگ ها با تحرک و مصرف مایعات و یا مسکن، از طریق ادرار دفع نمی شوند و باید برای درمان آن از سنگ شکن استفاده شود.
اگر اندازه سنگ کلیه از 10 میلی متر بیشتر باشد، باید از دستگاه سنگ شکن برای شکستن سنگ استفاده کرد، البته سنگی که در پایین کلیه باشد، با دستگاه سنگ شکن خرد نمی شود و باید از یورتروسکوپی و لیزر برای خرد کردن آن استفاده کرد.
برای از بین بردن سنگ های می توان از دستگاه سنگ شکن برون اندامی استفاده کرد، اما اگر سنگ در قسمت پایینی کلیه باشد، باید روش یورتروسکوپی را برای خرد کردن سنگ به کار برد.
برای درمان سنگ کلیه 2 سانتی متری باید از جراحی و ایجاد یک برش کوچک استفاده کرد و سنگ را از کلیه خارج کرد.
اگر اندازه سنگ کلیه ها بزرگ باشد و با مصرف مایعات و دارو دفع نشوند، می توان با سنگ شکن آن ها را از بین برد؛ سایر روش های جراحی برای درمان سنگ های کلیه عبارتند از:
سنگ کلیه یک بیماری شایع است که در اثر تشکیل رسوبات سفت و جامد در کلیه ها ایجاد می شود. این رسوبات می توانند از مواد معدنی مختلف مانند کلسیم، اگزالات، اورات و سیترات تشکیل شوند.
عواملی که خطر ابتلا به سنگ کلیه را افزایش می دهند عبارتند از:
سنگ کلیه می تواند با طیف وسیعی از علائم همراه باشد که شدت آن ها بسته به اندازه، محل سنگ و میزان انسداد مجاری ادراری متفاوت است. برخی افراد ممکن است علائم خفیفی داشته باشند یا حتی بدون علامت باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است درد شدید و ناتوان کننده ای را تجربه کنند. علائم شایع سنگ کلیه عبارتند از:
👈بیش تر بخوانید: با بهترین نوشیدنی های مفید برای دفع سنگ کلیه آشنا شوید.
اگر اندازه سنگ کلیه کوچک باشد می توان در طول یک ماه با مصرف مایعات، مصرف مسکن و تحرک آن را از طریق ادرار دفع کرد. اما برای دفع و از بین بردن سنگ های بزرگ باید از دستگاه های سنگ شکن، یورتروسکوپی، لاپاراسکوپی و … استفاده کرد.