گزینه های بسیاری پیش روی افرادی است که قصد انجام جراحی لاغری را دارند. آنها می توانند یکی از انواع جراحی های لاغری اعم از بای پس معده، اسلیو معده، حلقه قابل تنظیم معده و غیره را انتخاب کنند. هر کدام از این جراحی ها دارای نقاط قوت و ضعف خاص خود هستند که بیمار پس از شنیدن مشاوره های جراح لاغری، بر اساس نیاز خود یکی از آنها را انتخاب می کند.
پس از انتخاب نوع جراحی لاغری، لازم است به مقایسه گزینه های پیش رو بپردازید. باید تفاوت ها و شباهات دو نوع جراحی لاغری که برای آن کاندید شده اید را درک کنید تا بتوانید بهتر تصمیم گیری کنید. در این مقاله به بررسی تفاوت جراحی اسلیو معده و بای پس معده می پردازیم. با ما همراه باشید.
مراحل اسلیو معده یا آستینی کردن معده عبارت است از برداشتن قسمت اعظم معده و ساختن کیسه باریکی که مری را به روده کوچک متصل می کند.کیسه جدید معده بخیه زده می شود و مابقی معده برداشته می شود. برخی جراحان اقدامات اضافی دیگری نیز برای تقویت خط منگنه (بخیه) انجام می دهند که موثر بودن این اقدامات هنوز ثابت نشده است.
مراحل بای پس معده با نام Roux-en-Y نیز شناخته می شود، به ترتیب زیر انجام می شود:
بریدن و بخیه کردن قسمت بالایی معده به منظور ساخت معده ی کوچکی در انتهای مری.
باقی معده متصل به ابتدای روده کوچک باقی مانده و بای پس می شود.
کمی پایین تر از روده کوچک بریده شده و به کیسه جدید معده متصل می شود. به این شاخه جدید روده roux می گویند.
انتهای قسمتی از روده کوچک که به طور طبیعی در امتداد بخش بزرگ و بدون استفاده معده قرار دارد، به انتهای شاخه یroux متصل می شود. در این قسمت این امکان فراهم می شود که شیره گوارشی معده با غذا در روده مخلوط شود.
بسیاری معتقدند که بای پس معده در مقایسه با اسلیو معده، دارای استانداردی طلایی است. زیرا:
بای پس معده قدیمی تر بوده و مدت طولانی تری انجام شده است. به همین دلیل، درباره نتایج و عوارض آن تحقیق شده و مزایای آن ثابت شده است. همه ی جراحان لاغری، بیشتر دوره تحصیل خود را صرف یادگیری بای پس و حلقه معده کردند.
بای پس بخشی از روده موجب کاهش جذب کالری بدن می شود. (بدن زمان کمتری را برای جذب کالری می گذارد زیرا قسمت جذب کننده روده کوتاه تر شده و در نتیجه موجب کاهش جذب کالری می شود.)
جراحی بای پس معده پیچیده تر و پرخطر تر از اسلیو می باشد، اما موجب کاهش وزن بیشتری می شود.
اگر سابقه ریفلاکس معده داشته باشید، جراح لاغری به شما پیشنهاد می کند که به جای اسلیو معده، بای پس معده انجام دهید زیرا امکان ریفلاکس معده پس از بای پس بسیار کاهش می یابد.
جراحی اسلیو معده در مقایسه با بای پس معده مزایای متعددی دارد. مزایای اولیه آن، کاهش اشتها، سرعت و سهولت عمل می باشد. همچنین پس از جراحی بدن به ویتامین کمتری نیاز دارد.
قسمت تحتانی و بزرگ تر معده، محل ساخته شدن هورمون های گرسنگی (گرلین) می باشد که در جراحی اسلیو معده این بخش به طور کامل برداشته می شود. در نتیجه گرسنگی به مقدار قابل توجهی کاهش می یابد. برخی بیماران می گویند که تا ۶ ماه پس از جراحی اسلیو معده، گرسنه نمی شدند و مجبور بودند به خود یادآوری کنند تا چیزی بخورند.
یکی دیگر از مزیت های جراحی اسلیو معده، کمتر بودن سرعت کاهش وزن بیمار است. اغلب بیماران بیشتر وزن خود را ۲ سال پس از اسلیو معده از دست می دهند در حالیکه کاهش وزن پس از بای پس معده بسیار سریع تر انجام می شود. (تقریبا تمام وزن اضافی بیمار پس از بای پس در سال اول کاهش می یابد.)
اما اکنون این سوال پیش می آید که چرا کاهش وزن کند تر می تواند مفید باشد؟ با اینکه این موضوع هنوز به طور قطع ثابت نشده است اما برخی بیماران و پزشکان معتقدند که کاهش وزن کند تر، کمتر منجر به افتادگی و ترک پوست می شود. همچنین در صورتی که به اطرافیانتان چیزی از جراحی لاغری نگفته باشید، آنها فکر می کنند که بهترین راه حل طبیعی کاهش وزن را یافته اید.
همانطور که می دانید، مطالعات کمتری پیرامون نتیجه اسلیو معده انجام شده است، اما جراحی بای پس معده به علت چند دهه تحقیق و تجربه؛ به عنوان راه حل استاندارد کاهش وزن شناخته شده است.
بر اساس تحقیقاتی که در دسترس است، خطرات و عوارض عمل اسلیو معده به شرح زیر می باشد.
بیشتر بخوانید: عمل اسلیو معده ساسی
برای شروع باید گفت هدف هر دو جراحی، دستیابی به وزنی ایده آل و حفظ آن می باشد. این دو جراحی با کاهش مقدار غذای دریافتی بیمار و دادن احساس سیری به وی موجب کاهش وزن آنها می شود.
بیماران باید تا هفته ها از رژیم غذایی بعد از جراحی لاغری پیروی کنند و سپس رویه زندگی سابق را برای همیشه کنار بگذارند. هیچ یک از این جراحی ها بازگشت پذیر نیستند. هر دوی آنها می توانند موجب بهبود بیماری های مرتبط با چاقی مانند دیابت، فشار خون بالا و آپنه خواب بشوند.
به طور کلی بیماران پس از جراحی اسلیو و بای پس معده، ۲ تا ۳ شب را در بیمارستان بستری می شوند. طول دوره بهبودی پس از جراحی های لاغری در هر بیمار متفاوت است، اما اکثر بیماران با گذشت ۲ هفته می توانند به کار و فعالیت های روزانه خود بازگردند. برخی دیگر از بیماران تا ۴ هفته پس از جراحی نیز بهبودی کامل نمی یابند.