اگر تصمیم به کاهش وزن دارید و رژیم و ورزش های مختلف نتوانسته شما را لاغر کند، پس شاید به فکر انجام جراحی های لاغری و یا پیکر تراشی به شیوه هایی چون ابدومینوپلاستی یا لیپوساکشن هستید.
اما اگر در درک تفاوت پیکر تراشی با جراحی های لاغری دچار مشکل شده اید، بدانید که تنها نیستید. از آنجایی که در زمینه کاهش وزن و لاغری اکثرا نام این دو جراحی مطرح می شود، بسیاری از بیماران به اشتباه فکر می کنند که جراحی لاغری و پیکر تراشی یکی هستند. با اینکه جراحی لاغری و پیکر تراشی هر دو نهایتا موجب بهبود ظاهر و افزایش اعتماد به نفس بیمار می شوند، اما این دو عمل از لحاظ روند و هدف جراحی تفاوت های بسیاری دارند که در ادامه به آنها می پردازیم. با ما همراه باشید.
جراحی های لاغری مانند بای پس یا اسلیو معده با کوچک کردن اندازه معده موجب محدود شدن کالری دریافتی بدن می شوند. جراحی لاغری می تواند به افرادی که دچار چاقی مفرط هستند، کمک کند تا میزان قابل توجهی (تا ۸۰ درصد) وزن کم کنند. در عوض جراحی های پیکر تراشی هیچ تاثیری بر اشتها، گوارش یا متابولیسم نداشته و موجب کاهش وزن قابل توجهی نمی شوند. در واقع در پیکر تراشی بیمار تنها به اندازه خارج کردن بافت های چربی وزن کم می کند که بسیار اندک است.
جراحی لاغری نوعی عمل پزشکی و پیکر تراشی جراحی زیبایی محسوب می شود. در واقع هدف جراحی لاغری بهبود مستقیم ظاهر بیمار نیست. بلکه هدف آن کاهش اشتها و کمک به کاهش وزن و بهبود بیماری های فرد می باشد. بیماری هایی مانند دیابت، بیماری های قلبی عروقی و فشار خون پس از جراحی لاغری به طرز شگفت آوری بهبود پیدا می کند. در مقابل هدف اولیه پیکرتراشی دستیابی به بدنی با فرم ایده آل بوده و هیچ ارتباطی با بهبود سلامت فیزیکی ندارد.
همانطور که قبل تر گفته شد، جراحی لاغری موجب تغییر سیستم گوارش بدن می شود. از این رو می توان گفت کاهش اشتها و کاهش وزن حاصل از آن می تواند دائمی و همیشگی باشد. در مقابل در پیکرتراشی صرفا چربی های موضعی از برخی نقاط بدن خارج می شوند که می توانند با عدم رعایت تغذیه مناسب و تحرک کافی، به راحتی برگردند. در نتیجه می توان گفت کاهش وزن حاصل از جراحی های لاغری بسیار ماندگار تر از پیکر تراشی می باشد.
بیشتر بخوانید : عوارض پیکر تراشی
پیکر تراشی جزو جراحی های زیبایی محسوب می شود به همین دلیل شرکت های بیمه هزینه آن را تقبل نمی کنند. اما جراحی لاغری به بهبود سلامت فرد کمک می کند. از این رو در صورتی که BMI فرد ۴۰ باشد و یا از بیماری های مرتبط با چاقی رنج ببرد، بیمه تا حد زیادی هزینه جراحی لاغری را پوشش می دهد.
طبیعتا برای انتخاب بین جراحی لاغری و پیکر تراشی، باید ابتدا هدف خود را با شرایط لازم برای هر یک از این جراحی ها مقایسه کنید.
جراحی لاغری برای افرادی مناسب است که از چاقی مفرط (BMI 35 یا ۴۰) رنج می برند و تا کنون تمام روش های لاغری اعم از ورزش و رژیم لاغری را امتحان کرده و موفق نشده اند. این افراد می توانند به کمک جراحی لاغری ۶۰ تا ۸۰ درصد از وزن خود را کاهش دهند و به وزن ایده آل برسند.
اما جراحی پیکر تراشی، مخصوص افرادی است که با روش های طبیعی و غیر طبیعی لاغری، به کاهش وزن دلخواه خود رسیده و وزنشان ثابت شده است. این افراد ممکن است حتی پس از کاهش وزن، در برخی نقاط بدن دارای چربی اضافه باشند که به هیچ عنوان آب نمی شود. از این رو بسیاری از بیماران خواستار برداشتن چربی شکم بدون جراحی های تهاجمی می باشند. همچنین ممکن است پس از جراحی لاغری و کاهش چشمگیر وزن، دچار شل شدگی و افتادگی پوست شده باشند. این افراد می توانند برای اصلاح افتادگی پوست پس از جراحی لاغری از روش های مختلف پیکر تراشی مانند لیپوساکش، ابدومینوپلاستی و لیفت بدن کمک بگیرند.
به طور کلی می توان گفت که افراد زیر می توانند کاندید مناسبی برای پیکر تراشی باشند:
پیکر تراشی می تواند شامل:
بیشتر بخوانید: تفاوت ابدومینوپلاستی با جراحی لاغری چیست؟
جراحی لاغری باید توسط جراح عمومی که در جراحی لاغری تخصص دارد، انجام گیرد.
پیکر تراشی باید الزاما توسط جراح پلاستیک انجام گیرد. این شخص باید در جراحی های پیکرتراشی مهارت و تجربه کافی را داشته باشد. جراحان زیبایی دوره های آموزشی کاملی را که جراحان پلاستیک گذرانده اند را، نگذرانده اند. همچنین جراحان پلاستیک در صورتی که دوره مختص جراحی های لاغری را نگذرانده باشند، نمی توانند جراحی لاغری انجام دهند.