بیشتر جراحی های لاغری جای بخیه های کوچک ( در صورت انجام لاپاراسکوپی) یا بزرگی(در صورت انجام جراحی باز) را از خود به جا می گذارند. جراحی لاغری در واقع راه حلی نهایی برای کاهش وزن است. با استفاده از انواع جراحی های لاغری مانند اسلیو معده، بای پس معده، حلقه قابل تنظیم معده و روش های دیگر می توان رویه زندگی فرد را برای دستیابی به وزنی ایده آل تغییر داد. به عنوان مثال در جراحی اسلیو معده یک تا پنج برش روی شکم ایجاد شده تا مقدار عظیمی از معده از طریق این سوراخ برداشته شود. در ادامه به توضیح انواع برش های ممکن برای جراحی لاغری می پردازیم
اندازه هر یک از این برش ها بستگی به نوع جراحی لاغری بیمار و موقعیت هر برش در شکم دارد.
هر بیمار تجربه متفاوتی را در بهبودی این رخم ها دارد. در واقع پس از ایجاد زخم، لایه های پوست با تولید کلاژن خود را ترمیم می کنند و موجب ایحاد بافتی به نام اسکار روی زخم می شوند. ایجاد اسکار فرآیندی کاملا طبیعی در بهبودی و ترمیم زخم می باشد. اسکار یا به اصطلاح جای بخیه یا جای زخم، در برخی بیماران با گذشت چندین سال از جراحی لاغری ناپدید می شود. در حالی که در برخی دیگر تا مدت ها باقی خواهد ماند. در واقع عوامل بسیاری در ظاهر و بهبود سریع بخیه حاصل از جراحی های لاغری موثر است.
تعداد برش های ایجاد شده روی شکم تا حد بسیاری به تجربه جراح لاغری بستگی دارد. بسیاری از جراحان ماهر در صورتی که بیمار رژیم غذایی لازم را در مدت قبل از جراحی لاغری رعایت کرده باشد، لزومی به ایجاد برش های زیاد نمی بینند و تعداد برش ها را کاهش می دهند.
برای جراحی تک برشی، جراح تنها یک برش لاپاراسکوپی ایجاد می کند که معمولا با ناف پوشانده می شود. این روش برای افرادی که خواستار حداقل جای بخیه هستند، بسیار مناسب می باشد.
مزیت این روش این است که کمتر از همه تهاجمی بوده و از نظر زیبایی کمترین توجه را جلب می کند. همچنین بیمارانی که از روش تک برش استفاده می کنند، دارای دوره نقاهت کوتاه تری بوده و احتمال خطر و عوارض بلند مدت آنها به شدت پایین می باشد.
این روش تک برشی نیست و اکثرا در جراحی اسلیو معده استفاده می شود. به طور کلی۳ تا ۵ (به اندازه های ۵mm تا نهایتا ۱۲mm) برش روی شکم ایجاد می شود و ابزار های لاپاراسکوپی از داخل آنها عبور کرده و وارد بدن خواهند شد. در این نوع جراحی، خوب شدن سریع زخم رابطه مستقیم با سلامت فرد دارد.
در این روش جراح برشی سرتاسر شکم ایجاد می کند تا به ارگان های شکمی دسترسی پیدا کند. پس از انجام عمل جراحی لازم است کل شکم بخیه و بسته شود. این نوع جراحی که امروزه کمتر از آن استفاده می شود، تهاجمی ترین نوع جراحی است که جای بخیه ممکن است تا آخر عمر با فرد باقی بماند.
اقدامات بسیاری وجود دارد که می توان با انجام آنها از ماندگار شدن جای بخیه و زخم جراحی خودداری کرد.
بخیه کردن برش ها: اولین اقدام در جهت بسته شدن یک زخم، بخیه کردن آن است که توسط جراح انجام می شود. بخیه پوست اطراف قسمت های باز یا زخم ها را به هم نزدیک کرده و موجب بسته شدن آن می شود. جای زخم ها همچنین پس از بخیه، کوچک تر دیده می شوند. می توانید از پزشک زمان کشیدن بخیه (در صورت عدم جذب) و پوشاندن زخم و دیگر شبهات خود را بپرسید.
اجتناب از تابش نور خورشید: بهتر است از قرار گرفتن آن قسمت از پوست در معرض نور خورشید بپرهیزید یا از ضد آفتاب استفاده کنید.
پوست شکم را مرطوب نگه دارید. به این منظور می توانید از وازلین استفاده کنید.
ماساژ جای زخم: این کار از عمقی شدن زخم جلوگیری خواهد کرد.
چک کردن مداوم زخم برای اطلاع از علائم عفونت: علائمی مانند ورم، حساس شدن، ترشحات سبز یا زرد رنگ می توانند نشانه عفونت باشند. برای درمان عفونت زخم جراحی باید به پزشک خود مراجعه کنید.
دستکاری جای زخم: هر چه بیشتر روی زخم خود را بکنید، بدن باید زمان بیشتری برای ترمیم آن بگذارد و جای زخم مشخص تر و عمیق تر خواهد شد. همچنین از خاراندن و مالیدن آن خودداری کنید.
سیگار: سیگار کشیدن موجب تنگ شدن رگ ها می شود و همین باعث رسیدن مواد غذایی کمتری به زخم و در نتیجه بهبود دیر هنگام آن می شود.
اعتماد بیش از حد به کرم های ترمیم زخم: در واقع نمی توان بیش از حد به این کرم ها اعتماد کرد، تنها چرب کردن جای زخم کافی است و تنها در صورت تجویز پزشک از این کرم ها استفاده کنید.
این باید ها و نباید ها را به خاطر بسپارید، اما مهمترین چیز صبوری است. طبق نظر پزشکان، مرحله اول بهبودی حدود سه ماه و مرحله دوم آن نیز سه ماه دیگر به طول می انجامد. پس از یک سال از جراحی لاغری، بافت اسکار شکل گرفته است اما حتی پس از این زمان نیز ظاهر زخم ممکن است تغییر کند.
در صورتی که جای زخم بخیه شده باشد، می توان پس از ۴۸ ساعت از اتمام جراحی لاغری به حمام رفت. از آنجایی که در این مدت بافت پوششی ترمیمی روی زخم تشکیل شده، بنابراین آب و باکتری ها نمی توانند به درون زخم نفوذ کنند و استحمام با بخیه بلامانع است. با این وجود در صورت باز کردن پانسمان و مشاهده ی خونریزی بهتر است استحمام را به زمان دیگری موکول کنید و زخم را دوباره پانسمان کنید.
در صورتی که هر یک از علائم زیر را در جای بخیه های خود مشاهده کردید سریعا به پزشک خود اطلاع دهید:
جای زخم و بخیه دارای ترشح است، اگر این ترشح
یا دمای بدن وی بالاتر از ۳۷.۷ درجه بود، بهتر است این موضوع را به پزشک متخصص تان اطلاع دهید.